Mijn zus belde me. Ze is pediater in een Kempisch ziekenhuis, en liep 25 jaar geleden stage in Pretoria en in Kisangani (DR Congo). Ze is wel wat gewend, maar nu moest ze haar hart uitstorten.
Schrijnend hoe zij druk verder moet naar de volgende patiënt, terwijl mensen die terminaal zijn haar smeken om even te praten. Het vreet aan haar, ze ligt er wakker van.
Mijn vrouw draait lange dagen, als ziekenhuisapotheker probeert ze mee om maskers, ontsmettingsproducten en de nodige medicatie tijdig op de juiste plaatsen te krijgen. Nachtelijke rapportage aan de overheid hoort erbij.
Gelukkig kan ze dat van thuis uit. Als ze dagelijks in Coronabesmettingsgebied zou komen, dan moeten we een tijd lang apart gaan wonen. Als terminale kankerpatiënt is mijn afweersysteem niet bestand tegen dit virus, dus ik moet me volledig isoleren. We zijn haar collega’s dan ook super dankbaar. Ze blijft bereid om in de vuurlinie te gaan werken zodra er daar een tekort is, ondanks de gevolgen voor ons.
We willen iets doen. De hospitalisatie van mijn eigen moeder (gelukkig intussen terug thuis) en het feit dat onze 82-jarige vader alleen thuis zat, zorgden voor inspiratie.
Bellen is niet hetzelfde als elkaar zien. Je mist zoveel nuances. Een verzachtende blik, een steunende knipoog. Ook onze tienerkinderen verkiezen ondertussen videochatten boven likes en emoticons.
Dacht je dat iedereen een tablet of smartphone heeft? Wel, in tal van ziekenhuizen krijgt de patiënt om de paar dagen een tijdslot van 10 minuten om te Skypen met de familie of vrienden. Ze hebben vaak slechts één, hoogstens een paar toestellen voor heel veel patiënten.
Logistiek en IT, dat is wat wij doen
Guides Notre Dame des Bois: 11 behulpzame meiden van 16 jaar
49 Baden Powell: ca. 20 behulpzame jongeren van 13 tot 16 jaar
KSA Gudrun: ca. 13 hands-on toppers
VlerickEMBA 2020 (Tom): 53 young professionals, constructief kritisch, agile & fast
Vlerick EMBA 2021 (Nicky): 64 young professionals, constructief kritisch, agile & fast